3 نوع برنامه جاسوسی و نقض کننده حریم خصوصی

شما همیشه نمی توانید به برنامه های گوشی های هوشمند با وجود اطلاعات شخصی خود در گوشی موبایل، اعتماد کنید. در این مقاله انواع برنامه هایی که باید از آنها دوری کنید و چرایی آن آورده شده است.

اپلیکیشن های موبایل از بسیاری جهات زندگی ما را بسیار آسان کرده اند و حتی برای استفاده از بیشتر آنها نیازی به پرداخت هزینه ندارید. اما هر چیزی بهایی دارد. همانطور که ضرب المثل قدیمی می گوید: “اگر چیزی رایگان است، شما محصول آن هستید.”

وقتی صحبت بسیاری از برنامه‌های محبوب به میان می‌آید، محصول در واقع شما هستید، یا بهتر است بگوییم داده‌های شما: به عبارت دیگر، حریم خصوصی شما. اگرچه همه برنامه‌ها از طریق جمع‌آوری داده‌های شخصی کسب درآمد نمی‌کنند و ولی به اطلاعات شما تجاوز می کنند، مطمئناً خوب است که بدانید کدام یک از آنها بدترین متخلفان هستند. در اینجا چند برنامه وجود دارد که اگر نگران اطلاعات خود هستید، باید از آنها اجتناب کنید.

1. Facebook (و برنامه های مرتبط)

فیس‌بوک از زمان راه‌اندازی خود در سال 2004 با انتقادات شدیدی در مورد نحوه برخورد با حریم خصوصی کاربران مواجه شده است، چندین نقض بزرگ را متحمل شده و بیش از هر غول دیگری در دره سیلیکون (مرکز جهانی فناوری و نوآوری در کالیفرنیا) درگیر جنجال‌هایی شده است.

اینکه فیس‌بوک فوق‌العاده تهاجمی است و کاربران را به روش‌هایی بیشتر از آنچه تصور می‌شود ردیابی می‌کند، در حال حاضر راز نیست، اما سایر برنامه‌های زیر چتر متا بهتر از این نیستند.

Messenger، اینستاگرام و Marketplace همگی به یک اندازه تهاجمی هستند. سیاست حفظ حریم خصوصی رسمی فیس بوک اگرچه به دقت بیان شده است، نشان می دهد که این شرکت، از جمله، مخاطبین، تماس ها و پیام های متنی کاربران، دوربین، میکروفون، حافظه داخلی، مکان، ابرداده، اطلاعات مرورگر و دستگاه و حتی حرکت ماوس را ردیابی می کند.

شایعاتی مبنی بر اینکه فیس‌بوک واقعاً از مردم «جاسوسی» می‌کند و بدون رضایت به مکالمات آن‌ها گوش می‌دهد، مدت‌هاست که در گوشه و کنار بوده است. شما احتمالاً به صورت اتفاقی یک کالا یا محصول را به یکی از دوستانتان معرفی کرده‌اید، اما لحظاتی بعد تبلیغ آن را در فیسبوک مشاهده کرده‌اید.

در واقعیت، فیسبوک حتی نیازی به جاسوسی از شما ندارد. این شرکت آنقدر داده‌های مرتبط را جمع‌آوری می‌کند که می‌تواند با دقت مناسب، خرید بعدی شما و به طور کلی رفتار آنلاین آینده شما را پیش‌بینی کند.

به بیان ساده، اگر به حریم خصوصی در هر شرایطی اهمیت می دهید، نباید از فیس بوک و برنامه های مرتبط استفاده کنید.

2. برنامه های هواشناسی

این روزها یک برنامه برای همه چیز وجود دارد، اما تعداد کمی از آنها به اندازه برنامه های هواشناسی مفید و قابل اعتماد هستند. بیرون هوا ابری است و می‌پرسید که آیا چتر با خود بیاورید؟ فقط برنامه هواشناسی خود را بررسی کنید و می دانید چه کاری باید انجام دهید. به اندازه کافی ساده و سرراست به نظر می رسد.

اما اگر برگردیم به محصولی که کاربر است، برنامه‌های هواشناسی در واقع به خاطر شیوه‌های جمع‌آوری داده‌های خود بدنام هستند. به عنوان مثال، نیویورک تایمز 20 برنامه محبوب آب و هوا را تجزیه و تحلیل کرد تا ببیند چه مقدار و چگونه داده های کاربر را جمع آوری می کند.

از 20 برنامه ای که محققان به آنها نگاه کردند، 17 برنامه در سیاست های حفظ حریم خصوصی خود نشان دادند که داده های کاربران را برای اهداف تبلیغاتی جمع آوری می کنند. علاوه بر این، مشخص شد که 14 عدد از آنها از اطلاعات مکان برای ردیابی دستگاه ها استفاده می کنند؛ و اطلاعات مکان برای تبلیغ کنندگان فوق العاده ارزشمند است.

AccuWeather، یکی از محبوب ترین برنامه های این نوع است، که در سال 2017 دستگیر شد که بدون اجازه اطلاعات موقعیت مکانی کاربران را ارسال می کند. در واقع، همانطور که Zdnet در آن زمان گزارش داد، معلوم شد که AccuWeather داده‌های موقعیت مکانی را به شخص ثالث ارسال می‌کند، حتی اگر اشتراک‌گذاری موقعیت مکانی خاموش باشد.

AccuWeather همچنین اطلاعاتی را از حسگرهای دستگاه شما جمع‌آوری می‌کند که شامل «ژیروسکوپ‌ها، شتاب‌سنج‌ها و ارتفاع‌سنج‌هایی است که مواردی مانند چرخش، جهت سرعت و ارتفاع را اندازه‌گیری می‌کنند».

بنابراین، AccuWeather چه چیز دیگری در مورد شما می داند؟ طبق بیانیه حریم خصوصی آن، تا زمانی که خدمات موقعیت مکانی شما روشن است، برنامه از مختصات GPS دقیق شما مطلع است. با این حال، این بیانیه خاطرنشان می کند که حتی اگر خدمات موقعیت مکانی را خاموش کنید، تلفن شما “ممکن است به طور خودکار این اطلاعات را ارسال یا دریافت کند تا زمانی که دیگر ارتباطات را فعال کرده باشید.”

3. برنامه های دوستیابی

یک مطالعه دانشگاه استنفورد نشان داد که 39 درصد از زوج هایی که در سال 2017 در ایالات متحده با هم ملاقات کردند، به صورت آنلاین آن را برنامه ریزی کردند. می توان تصور کرد که از آن زمان تا کنون این تعداد فقط افزایش یافته است و برنامه های دوستیابی مانند Tinder، Hinge، eHarmony و Bumble بیش از هر زمان دیگری محبوب شده اند.

به‌طور پیش‌فرض، برنامه‌های دوستیابی از شما می‌خواهند اطلاعات شخصی زیادی را فاش کنید که معمولاً برای اشتراک‌گذاری با افراد کاملاً غریبه راحت نیستید، چه رسد به شرکت‌های بزرگ. نام، تاریخ تولد، جنسیت، تصاویر، شماره تلفن و آدرس ایمیل شما معمولاً برای راه اندازی یک حساب کاربری مورد نیاز است.

و اگر می‌خواهید فردی با علایق مشابه پیدا کنید، احتمالاً حساب‌های Spotify، Instagram و Facebook خود را به هم متصل می‌کنید، یک بیوگرافی شخصی می‌نویسید، شاید حتی محل تحصیل خود را نشان دهید یا در مورد شغل خود صحبت کنید. و طبیعتاً نمی‌توانید از اپلیکیشن دوست‌یابی بدون افشای موقعیت مکانی خود استفاده کنید. نکته چه خواهد بود؟

اما این فقط نوک کوه یخ در مورد برنامه های دوستیابی است. به گفته بنیاد موزیلا، Tinder نه تنها اطلاعات شخصی کاربران را جمع‌آوری می‌کند، بلکه سابقه بسیار وحشتناکی در محافظت از شما در برابر مجرمان سایبری دارد. به عنوان مثال، حدود 70000 عکس در سال 2020 از برنامه حذف شد و در یک انجمن جرایم سایبری قرار گرفت.

Match Group که مالک Tinder و تعدادی از برنامه‌های دوستیابی محبوب مشابه است، در سیاست حفظ حریم خصوصی خود بسیار پیشرو است، که بیان می‌کند اطلاعات شخصی شما بین این برنامه‌ها به اشتراک گذاشته می‌شود. به عبارت دیگر، حتی اگر فقط در Tinder ثبت نام کرده باشید، Hinge، Match و OKCupid نیز داده های شما را دارند.

حفاظت از حریم خصوصی در فضای دیجیتال

اگرچه اینترنت تا حدی برای ما ناشناس ماند، اما ما را به تحت نظارت ترین جمعیت تاریخ تبدیل کرده است. هر چقدر هم که dystopian (جامعه‌ای خیالی که در آن مردم زندگی‌های رقت‌بار، غیرانسانی و ترسناکی دارند.) به نظر می رسد، هنوز مراحلی وجود دارد که افراد معمولی می توانند برای محافظت از حریم خصوصی خود در فضای آنلاین انجام دهند.

همه باید قبل از دانلود یک برنامه، صفحاتی از سیاست های حفظ حریم خصوصی را مطالعه کنند، اما انجام تحقیقات اولیه در مورد یک شرکت، و دستکاری مجوزها و تنظیمات مشابه می تواند راه درازی را در پیش داشته باشد.

به طور کلی، همیشه ایده خوبی است که آنچه را که به صورت آنلاین با سایر افراد به اشتراک می گذارید محدود کنید، قبل از کلیک کردن روی آن، لینک یا فایل را دوباره بررسی کنید، از رمزهای عبور قوی استفاده کنید و تنظیمات حریم خصوصی را در هر برنامه یا دستگاهی که استفاده می کنید فعال کنید.